İşte o açıklama: 40. Yılına Girerken 12 Eylül 1980 Askeri Cuntası 12 Eylül, 2002 yılından beri sürdürülmekte olan AK Parti iktadarına giden yol taşlarının döşendiği dönemdir. Bu süreç anlaşılmadan AK Parti iktidarı ve devletin bu iktidardaki ısrarı da anlaşılamaz. 12 Eylül darbesi olmadan AK Parti iktidarı da olamazdı. Bugün yaşananlar 12 Eylül dönemini de geride bırakmıştır. OHAL Uygulamalarının ve Kanun Hükmünde Kararnamelerin, siyasi mahkemelerde verilen tutuklamaların ve ceza kararlarının hiç bir hukuksal zemini bulunmamaktadır. Bu uygulamar ile devletin şiddet tekeli ve sürekliliği, toplumsal hafızanın korunması karşısındaki en büyük engellerden biridir. Buna paralel bir kültür olarak da şiddet meşrulaştırılıp günlük yaşamın “doğal” bir parçası haline getirlimeye çalışılmaştadır. Aile içi şiddet, çocuğa karşı şiddet, kadına yönelik şiddet, Suriyelilere karşı şiddet, sokakta canının sıkıldığına, beğenmediğine karşı şiddet, gündelik hayattın bir parçası haline dönüşmüştür. Kadın cinayetleri, tecavüzler, yolsuzluk, insan kayırma, menfaatçilik, her türlü yalan dolan ve tüm toplumsal ahlaki değerlerdeki bu hızlı çöküş, 12 Eylül sonrasında yeniden şekillendirilmiş olan bu projenin önemli bir parçasıdır. Bunlara paralel hazırlanan “yargı reformları” ve sürekli devam eden “paket kanun” değiklikleri esas olarak yasa dışı devlet uygulamalarının yasal hale getirilmesini sağlamaya çalışmaktan başka bir şey değildir. Bu şekilde devlet toplum nezninde de başta kürtler olmak üzere, muhaliflere her türlü şiddet hakkını kendisinde görerek bunu yasal bir kılıfa sokmaya çalışmaktadır. Ancak şiddet ne kadar artarsa artsın, artan şiddet bir öncekini unutturmamalıdır Devletin toplumsal hafıza üzerinde iktidar kurmaya ve hafızayı şekillendirmeye yönelik olarak “resmi tarih yazımı”nı ancak toplumsal hafızayı silebildiği oranda gerçekleşmektedir. Bizim ise toplumsal gerçeklere ihtiyacımız var. Unutmaya değil. AK Parti iktidarı hiç bir zaman darbelerle hesaplaşmaya yanaşmamıştır. Sözde cunta karşıtlığından öteye gitmemiştir. Bugün Türkiye`nin geldiği yer, cunta dönemlerinden de geridedir. 12 Eylül darbesinin yargılanacağını ilan eden, maddeyi anaysa değişiklik paketine koyan ve darbe karştlığı üzerinden meşruiyeti diline pelesenk eden siyasal iktidar, 12 Eylül`ü yargılamadı. Göstermelik mahkeme kararını da yok hükmünde ilan etti geçen mart ayında. Her fırsatta mağduriyet demogojisi yapan iktidar, özellikle 15 Temmuz „darbe girişimi“ üzerinden fırsat yaratarak, tüm muhalifete karşı bir terör dalgası başlatmıştır. Bu çifte standart politika ile Türkiye bir sivil darbe ile yönetilirken sivil darbeler de artık günlük yaşamın bir parçası olmuştur. 12 Eyül döneminde 650.000 kişi gözaltına alınıken, 1.683.000 kişi fişlenmiş, 210.000 dava açılmış, 230.000 kişi askeri sıkıyönetim mahkemelerinde yargılanmış, 52.000 kişi tutuklanmış, 450´yi aşkın insan işkencelerde, yargısız infazlarda, çatışmalarda, açlık grevlerinde ve idam sehpalarında öldürülmüş, yüzlerce insan poliste kaybedilmiş, binlerce sivil toplum kuruluşu parti, sendika, mesleki örgütlenme ve dernek kapatılırken, binlerce insanın işine son verilmiş, binlercesi sürülmüş, gazeteler, dergiler kapatılmış, kitaplar, filmler, tiyatrolar yasaklanmış kısacası toplumun nefes alıp verdigi her türlü demokratik toplumsal insiyatif yok edilerek ülke çorak bir insan tarlasına dönüştürülmeye çalışılmıştır. Kısacası 12 Eylül toplumsal eşitlik ve özgürlük mücadelesinin, tarihsel sınıfsal yükselişine, tüm birikimlerine korkunç bir saldırıydı. Bu alçaklıkla hesaplaşma yapılamadı. Aynı dönemde 1981-1983 yılları arasında büyük çoğunluğu sol görüşlü olan 30 binden fazla insan politik sürgün durumuna düşürülmüştür. Sürgünlük bu güne kadar da artarak devam ede gelmiştir. Bu gün Türkiye`de 150 den fazla gazeteci, 70 binden fazla öğrenci, 9 vekil, 68 belediye başkanı tutuklu. Cezaevlerindeki insan sayısı 264 bini aşıyor. Tüm bunlara karşılı Türkiye`nin 12 Eylül Askeri Mahkeme Kararlarının, OHAL Uygulamalarının ve Kanun Hükmünde Kararnamelerin ve daha sonrasında ve bugün de süren siyasi mahkemelerde verilen ceza kararlarının ve tutuklamaların, adil yargılama ilkelerine aykırılıkları nedeniyle, uluslararası hukuk normlarına uymadıkları ve taraflı görüldükleri için başta AİHM olmak üzere hiçbir hukusal düzlemde geçerli kabul edilmiyor ve tanınmıyor. Bizler bir kere daha, 12 Eylül döneminde ve sonrasında ülkeyi terk etmek zorunda kalmış, yurtdışından yıllardır ülkelerine dönemeyen sürgünler olarak, 40. yılına girmekte olan 12 Eylül cuntasının askeri mahkeme kararları ve devamındaki DGM, OHAL ve Özel Yetkili Mahkeme hükümleri geçersiz sayılmalı ve ülkeye dönüş hakkımızın önündeki engeller kaldırılmalıdır diyoruz. 12 Eylül 2019 AVRUPA SÜRGÜNLER MECLİSİ