Samim Akgönül Strasbourg Üniversitesi Öğretim üyesi, Fransa Yerel saatle gece 11.40 ve herkes gibi ben de dışarı çıkmaktan çekiniyorum. 13 Kasım Cuma günü saat 21'de Fransa tarihinin en büyük "terörist" saldırısının başlamasından 20 dakika önce ilk saldırıların başladığı yerdeydim. Şu saatte eş zamanlı olarak 6 ayrı yerde yapılan saldırılarda en az 127 ölü , yarısı ağır olmak üzere yaklaşık 180 yaralı. Ben de bütün Paris'tekiler gibi endişe, öfke, cesaret, merhamet, duyguları arasında gidip geliyorum. Ama galiba "inat" en güçlü duygu. Yaşadığımız gibi yaşamaya devam etmenin kararlılığı. Fransa'da Charlie Hebdo toplu cinayetinden bu güne 10 ay geçti. O günden bu yana Fransa'da tartışma, İslami radikal gruplara karşı nasıl bir önlem alınması gerektiği. 2015 yılı boyunca bu karmaşık duruma karşı üç değişik yaklaşım görüldü. Güvenlik yaklaşımı: Diğer bir deyişle özgürlüklerin kısıtlanıp polis ve istihbarat servislerinin durumu ele alması ve birer birer şüpheli ve potansiyel radikallerin izlenmesi ve cezalandırılması. Son saldırılardan sonra hem Cumhurbaşkanı François Hollande hem de muhalefet liderleri defalarca "savaş" kelimesini kullandılar. Charlie Hebdo saldırısından sonra özgürlükler beklenildiği kadar kısıtlanmamıştı. Artık Fransa'nın da ABD ve Büyük Britanya gibi güvenlik yaklaşımını öne çıkaracağı olası. Şu anda olağanüstü hal ilan edildi, Paris sokaklarında askerler baş gösterdi ve sınırlar kapatıldı. Halbuki artık sık sık görüldüğü gibi saldırganlar "dışarıdan" gelmiyorlar. Fransızca'yı iyi konuşmalarından hareketle Homeborn, yani Fransız oldukları düşünülüyor. Kültüralist yaklaşım: bu yaklaşımda İslam dini başlı başına şiddete yatkın olarak görülmekte ve bu dine mensup kişilerin devletin proaktif politikaları aracılığı ile Fransa değerlerine ve hayat tarzına isteyerek ya da zorla asimile edilmeleri isteniyor. Beklenen bir şekilde saldırıların hemen ertesinde Fransa milliyetçi sağ bu kültüralist yaklaşımı ısrarla dile getirdi. Milliyetçi Cephe lideri Marine Le Pen "Fransa'nın camileşmesinin" sonuçlarından bahsetti. Elbette burada büyük bir hata ve tehlike var. Bir taraftan esansiyalist (özcü) bir yaklaşımla bütün Fransa Müslümanları gene potansiyel tehlike olarak görülürken diğer taraftan şimdiye kadarki çoğu saldırıda saldırganların "cami dışında" radikalleştikleri ve izole küçük gruplar halinde şiddete yöneldiklerini biliyoruz. Bu güne kadar Fransa'da genel yaklaşım kültüralizmi reddetti. Bu günden sonra değişebilir. Sınıfsal yaklaşım: bu bakış açısına göre sorun ne bireylerin radikalleşmesi ne de İslam dini. Fransa Müslümanları sosyal ve ekonomik olarak en alt sınıfta bulunuyorlar ve din kisvesi altında tepki aslında sınıfsal bir tepki. Bu yaklaşım uzun süre gerçeğin bir kısmını yansıtsa da 11 Eylül 2001 saldırılarından beri, Madrid'de, Londra'da ve Charlie Hebdo saldırısında görüldüğü üzere saldırganların "orta sınıftan ve eğitimli" olmalarını açıklayamıyor. Dünkü saldırıları gerçekleştirenlerin sosyal kimliklerini henüz bilmiyoruz ancak gene aynı orta sınıfa mensup olmalarına şaşırmayacağım. Bugün Fransa şokta, Paris şokta, ben de şoktayım. Bugüne kadarki argümanlar artık geçerliliğini kaybetmiş gibi görünüyor. Fransa lideri Hollande'ın ilk açıklamalarına bakılırsa Fransa tavrını sertleştirecek. Bu sertliğin şiddeti de hem iç hem de dış politikasını önemli oranda etkileyecek. (BBC)