1958 yılında Ankara doğumlu Ahmet Erhan’ın çocukluğu ve ilk gençliği Mersin ve Adana ‘da geçti. Türk Dili ve Edebiyatı öğrenimi gördü, uzun yıllar Türkçe öğretmenliği yaptı.


Hayatının büyük bölümünü Ankara’da geçiren Ahmet Erhan, daha sonra İstanbul ‘a yerleşti. Adana Demirspor’da futbol oynadı, ağır bir sakatlık geçirince şiir yazmaya başladı. İlk kitabı Alacakaranlıktaki Ülke’yle 22 yaşında Behçet Necatigil Şiir Ödülü’nü kazandı.


Bugüne dek, içlerinde Alacakaranlıktaki Ülke (1981), Akdeniz Lirikleri (1982), Yaşamın Ufuk Çizgisi (1982), Ateşi Çalmayı Deneyenler İçin (1984), Ölüm Nedeni Bilinmiyor (1988), Deniz Unutma Adını (1992), Çağdaş Yenilgiler Ansiklopedisi (1997) ve Resimli ‘Ahmetler’ Tarihi (2001) olmak üzere 11 şiir kitabı yayımlanan, bir de Köpek Yılları (1998) başlıklı bir hikâye kitabı bulunan Ahmet Erhan, sırasıyla Yunus Nadi, Cemal Süreya ve Halil Kocagöz şiir ödüllerini de kazanmıştır.


Ahmet Erhan’ın son olarak Everest Yayınları’ndan Ankara-İstanbul Karatreni (2001) adlı denemeler kitabı, Bugün de Ölmedim Anne (2001) adıyla Toplu Şiirleri’nin ilk cildi ve Ne Balık, Ne de Kuş (2002) yayımlandı.


ADANA DEMİRSPOR'DA FUTBOL OYNADI


Erhan'ın şiirleri birçok sanatçının parçalarında da yer aldı. "Bugün de ölmedim anne" şiirini Ahmet Kaya "Dardayım" adlı parçasının sonunda seslendirmişti. Ünlü rockçı Teoman da Erhan’ın “Oğul" şiirini besteledi.

Erhan’ın cenazesi yarın Maltepe Camii’nde kılınacak cenaze namazının ardından Karşıyaka Mezarlığı’nda defnedilecek.


KİM NE DEDİ?


Orhan Alkaya: Bu ne zalim, ne hak bilmez Pazar. Ah Erhan'ım. Ah! İpek sesli kardeşim Ahmet Erhan!

Ahmet Ümit: Şair Ahmet Erhan sonsuzluğa yürüdü. Bir yıldız daha çoğaldı gökyüzü.

Semih Gümüş: 1981'den başlayarak Ahmet Erhan ile Ankara'da başlayan bir arkadaşlığımız oldu. Hem kuşağımızın hem bütün şiirimizin çok önemli bir şairiydi. Rahatsızlığı uzun yıllara yayılıyordu. Ahmet Erhan'ın şiirleri her zaman okunacaktır. Sevgiyle anıyoruz, öyle hatırlayacağız.


Ahmet Erhan’ın sevilen şiirlerinden:


Bugün De Ölmedim Anne


Yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktım
Kahvelerde oturdum çocuklarla konuştum
Sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum
Bugün de ölmedim anne

Kapalıydı kapılar, perdeler örtük
Silah sesleri uzakta boğuk boğuk
Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük
Bugün de ölmedim anne

Üstüme bir silah doğruldu sandım
Rüzgar, beline dolandığında bir dalın
Korktum, güldüm, kendime kızdım
Bugün de ölmedim anne

Bana böylesi garip duygular
Bilmem niye gelir, nereye gider?
Döndüm işte; acı, yüreğimden beynime sızar
Bugün de ölmedim anne.

(1979)