Aslen Karslı olan Kamerakkaş ailesinin yaşamı, Damla’nın annesi Birsen’in 2005 yılında vefatından sonra değişti. Baba Doğanay Kamerakkaş, Selcan, Umutcan ve onlara annellik, hem de ablalık yapan Damla’yı yanına alarak İzmir’e taşındı. Bir firmada temizlik işçisi olarak çalışmaya başlayan baba Doğanay Kamerakkaş, bir davadan mahkum oldu. Aldığı ceza 6 lira para cezasına çevrilince hapis yatmamak için bu parayı toplama derdine düştü. Bu sırada CBÜ Gördes Meslek Yüksekokulu’nu kazanan Damla, babasının sırtından yükü almak amacıyla 2  kardeşini de yanına alarak Gördes’e yerleşti. 12 yaşındaki Selcan’ı ve 11 yaşındaki Umutcan’ı Atatürk Ortaokulu’na kaydettiren Damla, bir arkadaşı ile de ev tuttu. Damla, bu evde kardeşlerine bakıyor, hem de kendi derslerine çalışıyor. Babası ile ilişkisi kopmayan, ancak maddi yardım da göremeyen Damla, devletten aldığı 260 lira tutarındaki kredi ile geçinmeye çalışıyor. Bunun 150 lirasını kira olarak veren Damla, geriye kalan miktarla da iki kardeşiyle hayata tutunmaya çalışıyor.

Damla’nın oturduğu Atatürk Mahallesi’nin sakinleri de genç kıza ellerinden gelen yardımı yapıyor. Çok katlı bir apartmanın 1'inci katında oturan Damla’ya yardım elini uzatan Hatice-Hasan Sert çifti, çocuklardan desteklerini hiç çekmiyor. Hasan Sert, şöyle dedi:

"Damla ve kardeşleri apartmana geldiklerinde bir divan, birkaç halı ve birkaç yorganları vardı. Apartman olarak kol kanat gerdik. Eksik eşyalarını temin ettik. Zaman zaman yiyecek yardımında da bulunuyoruz. Ama bu çocuklara devletin ilgisi şart. Mesala geçen gün Damla bir komşumuzla gidip kışlık odun toplamış. Bir kömür yardımı çok iyi olur. Bu çocuklar tam bir onur mücadelesi veriyor. Hepimiz onları çok seviyoruz."



Aİ(AÖ/İD)