Açlık Grevi’nin 254. gününde olan İbrahim Gökçek’in, bulundukları evin etrafı kuşatılıp, sedyeye kelepçelenerek götürülmek istendiği haberlerini görüyoruz. Daha sonra, ayakta dahi duramayan bir insana, “elektronik kelepçe takacağız”da ısrar edildiğini görüyoruz. Bizi de böyle kelepçelemişlerdi. Bizi transfer ettikleri ring aracından kaçmayalım diye, kelepçeler yetmeyip metrelerce zincirle de iyici monte edilmiştik sedyelere. Kemiklerimiz sızlasa da, ayakta dahi duramayan bizleri kelepçeleyenlerin-zincirleyenlerin insanlıktan bu denli uzaklaşmışlıklarına acımıştık. Gerçekten; kendimize değil, onların bu haline acımıştık!

Şimdi İbrahim Gökçek, Helin Bölek ve Mustafa Koçak kesinlikle kendileri için gözyaşlarımızın akmasını istemiyorlardır! Asla bizim için ağlanılmasını istemeyenlerdik biz de! Ama yine de onların resimlerini görünce, hafızalarımızdan Grup Yorum’un “açlık mı yedi ömrünü yavrum, al sütümü iç kızım” şarkısı fışkırıveriyor. Gözyaşlarımız yerinde duramayıp akıveriyor...

***

Marmara Denizi’nin ortasında, Eminönü-Karaköy hatlarında hareket eden bir vapurda; okuldan uzaklaştırılma cezası alan bir genç kız ayaklanıveriyor: “Eğitim hakkımı istiyorum” diye bağırıyor, yolcular şaşkın. Martılar kapıp bu sesi, dünyanın dörtbir yanına taşıyıveriyor...

Meksikalı kadınlar, kadın cinayetlerine karşı Anayasa Mahkemesi’ni ateşe vermişler. Öldürülen bir genç kızın annesinin; “izin mi alacağım, yakarım!!! Artık susmayacağım. Bütün kadınlar için susmayacağım” çığlığı bitiveriyor yanıbaşımızda. Rüzgâr alıp onun sesini, dünyanın dörtbir yanına taşıyıveriyor...

Açlıktaki avukatlar: “ADALEEEEEET” diye bağırıyor, aç bedenleriyle... ses buralara kadar geliyor...

Dünyanın nice yerinden, nice sesler karışıveriyor hayatımıza. “Yüreğimiz bir olunca yol mu dayanır” dedirtiyor bize! Ve Grup Yorum’un, en acılı zamanlarımızda dahi acılarımızı coşkuya dönüştüren şarkısı fışkırıveriyor hafızalarımızdan: HAYDİ KOLKOLA!!!!

Kara Günler Dert Açanda Gönlüne

Derde Derman Zor Bulunur Ellerde

Sakla Gözyaşın Sakın Akmasın

Dost Bağında Bir Gül Ol Ki Düşman Ağlasın

Halaylar Kur Dağlar Boyu

Kondular Sokaklar Boyu

Eller Katılsın Coşkuna

Haydi Kolkola

Zorlu Yollar Biter Mi Bir Başına

Menzil Irak El Uzat Yoldaşına

Aynı Sevdadır Dile Dolanır

Yüreğimiz Bir Olunca Yol Mu Dayanır

Dört Bir Yanı Sarsın Zılgıt Seslerin

Başı Çeksin Kavgada Düşenlerin

Rüzgâr Esende Kar Eriyende

Tohumlara Irmak Irmak Su Yürüyende